in harmony with nature

Wat is leven in vertrouwen? Die vraag speelt in mijn hoofd in aanloop naar een retraite met dat onderwerp. We hebben een mooi programma samengesteld en de oefeningen zijn vast gesteld, maar wat kan ik vertellen over leven in vertrouwen? In ieder geval dat het een continue oefening is. Maar ook dat het wat mij betreft gaat over ‘openen’, zodanig dat je steeds meer gewaar wordt van de achtergrondstilte.

De actiegerichte ik en de wereld van de zintuigen

In ons dagelijkse leven zijn we gericht op de actiekant in onszelf. Met actie bedoel ik niet alleen dat je gaat werken, fietsen of je boodschappen doen. Het gaat ook over de niet zo actieve actie van televisie kijken, sociale media volgen of muziek luisteren. Het is allemaal gericht op informatie ontvangen, verwerken en daar iets van maken.

De wereld van actie is de wereld van onze zintuigen. Het is de wereld van materie. Wanneer we die wereld als de enige werkelijkheid aannamen, geeft dat weinig vertrouwen. In dat materiële wereldbeeld zien we namelijk dat we ‘strijden’ tegen ziekte, afbraak en dood. Er gebeuren allerlei nare dingen en we hebben er geen grip op.

In essentie zijn we een wezen dat ‘is’

In alle spirituele en mystieke tradities heeft de mens onderzocht wat er nog meer is. ‘is er een weg die uit dit lijden voert’, vroeg de Boeddha zich af. Het antwoord wordt gevonden in beseffen dat we niet alleen een wezen zijn wat doet – materieel en actiegericht. In essentie zijn we veel meer een wezen dat ‘is’. We zijn een uitdrukking van het leven zelf en verbonden in een alomvattend geheel.

Misschien vind je dit wat vaag klinken en vraag je je af hoe dit je kan helpen vertrouwen?

De Chinese Qigong masters geven aanknopingspunten:

“Wanneer we het Qi veld opzetten, verbinden we met de blauwe hemel die overal om ons heen is. De blauwe hemel is boven ons, maar ook onder de aarde, links, rechts, voor en achter. Wanneer jij ontspant en daarmee verbindt, kun je ontdekken dat jij die ruimte bent. Blauwe hemel buiten, blauwe hemel binnen.”

“Wanneer wij vertrouwen in de wetten van oorzaak en gevolg, dan openen we onszelf voor het universum. Dan zal het universum ons helpen. Dat universum is niet alleen een vaag begrip ver weg. Het universum is ook jouw buurman, de wereld, alle mensen, de maatschappij.”

“In de Qi zijn we Eén.”

Van doen naar zijn…

Wanneer we onszelf toestaan om even niet te ‘doen’ en meer te ‘zijn’, komt er een andere kwaliteit van ervaren tevoorschijn. Het kan zijn dat je na een Qigong-meditatieve-oefening je lichter voelt, opgeladen, terwijl je juist even niet zo heel veel deed. Veel mensen hebben ook de ervaring dat de tijdsbeleving totaal anders kan zijn en een oefening van 20 minuten voelt als hooguit 5 minuten. Het zijn tekenen dat je even in contact was met dat onderliggende veld waarin alles verbonden is. Je was even gewaar van de achtergrondstilte.

…door te letten op de pauzes

Die achtergrondstilte kunnen we ook actief uitnodigen in ons leven en dat doe je door te gaan letten op de pauzes.

Als je goed oplet, zijn er eigenlijk heel veel pauzes. Tussen iedere in- en uitademing is een heel korte pauze. In La Qi tussen ieder openen en sluiten is een heel korte pauze. Tussen iedere activiteit die je doet, is er een heel korte pauze. Tussen iedere gedachte, is er een heel korte pauze.

Wanneer je gaat letten op die pauzes, de achtergrondstilte toestaat in je leven, kan vertrouwen groeien.

In deze ochtendles een idee over hoe je dit vorm kunt geven:

Wist je trouwens dat je vijf dagen per week gratis mee kunt doen met deze online Qigong ochtendlessen?

vertrouwen en innerlijke vrede

“Hoe zou het zijn als ik mijn controle mag laten gaan en mij over kan geven aan de stroom van het leven?”

Wat een opluchting en ruimte geeft deze gedachte. Meteen komt er ontspanning en nieuwsgierigheid naar wat de dag gaat brengen. Ik hoef dan niet meer zo hard te werken en zo mijn best te doen om alles in goede banen te leiden.

“Hoe zou het zijn als ik steeds in het moment kan kiezen waarmee ik mij wil verbinden en waarop ik mij wil richten?”

Wat een vrijheid en ruimte geeft deze gedachte. Meteen keer ik naar mijn hart om te voelen wat mij goed doet. Dit geeft mij ruimte om authentiek te zijn, te zijn wie ik ben en mij in alle vrijheid uit te drukken.

“Hoe zou het zijn als ik erop kan vertrouwen dat het leven mij precies aanreikt wat goed voor mij is?

Dan heb ik geen weerstand tegen de situatie van dit moment en kan ik ervaren en voelen wat ieder moment met mij doet. Dan kan ik de situatie van dit moment als uitgangspunt nemen en niet als ‘dit had niet mogen gebeuren of had niet mogen zijn’. Dan laat ik mijn zorgen gaan. Van daaruit kan ik onderzoeken hoe ik steeds weer kan terugkeren naar de vrede en liefde in mijzelf, waar ik mij verbonden voel met mijzelf en de mensen en de wereld om mij heen.

“Hoe zou het zijn als ik kan zien, dat gedachten louter gedachten zijn en dat ik die gedachten niet ben?”

Ah, dan voel ik dat ik de achtergrondstilte ben, die de gedachten kan waarnemen. Gedachten zijn als drijfhout in de zee. Ze komen en gaan en ze geven elk zo hun reactie in mijn lichaam. Ik ben mijn gedachten niet. Ik ben de achtergrondstilte: een vredige en liefdevolle open ruimte waarin alles gezien mag worden.

“Hoe zou het zijn als die liefde en vrede tot mij spreken?”

Dan verschijnt er een glimlach en word ik uitgenodigd speels te zijn en niet alles zo serieus te nemen. Dan word ik uitgenodigd mij te richten op de dingen die mij goed doen en mij te verbinden met fijne mensen om mij heen. Dan kies ik voor datgene wat mij goed doet. En die vrijheid laat ik vooral ook aan de ander.

“Hoe zou het zijn als ik kan vertrouwen op de stroom van het leven?”

Dan weet ik dat er een grotere Intelligentie werkzaam is in het leven. Dan kan ik de steun en begeleiding van deze Intelligentie aanspreken op de momenten dat ik het moeilijk heb. Hoe meer ik daar op vertrouw hoe meer dit zich laat zien in mijn leven. Want steun en begeleiding tonen zich ook in de mensen en mogelijkheden om mij heen.

Heel regelmatig richt ik mij tot deze Intelligentie en vraag: voel door mij, denk door mij en doe door mij…. en dan wacht ik…… Ik moet zeggen dat het mijzelf en mijn situatie heel vaak goed doet en een donker moment weer vlot trekt. Alle hulp en steun zijn al beschikbaar.

“En als ik het allemaal even niet meer weet?”

Dan zeg ik tegen mijzelf: geeft niks, mag best en laat het maar even. Ik mag de controle laten gaan. Er wordt voor mij gezorgd.